Osteopathie

De osteopathie vindt zijn oorsprong in de vorige eeuw en is ontwikkeld door de Amerikaanse arts Andrew T. Still (1828-1917). Hij ontwikkelde een manier om met zijn handen weefsels met verminderde beweeglijkheid in het lichaam te kunnen opsporen. Met speciale handelingen herstelde hij de beweeglijkheid, om zo een genezende effect op het lichaam uit te oefenen. “Daar, waar de weefsels goed beweeglijk zijn, krijgt ziekte geen kans” (Dr. Andrew T. Still). 

Binnen de osteopathie gaat men uit van drie systemen die elkaar beïnvloeden. Het craniosacrale systeem (schedel-wervelkanaal-heiligbeen-zenuwstelsel-hersenvochtcirculatie), viscerale systeem (orgaanstelsel) en het pariëtale systeem (bewegingsapparaat) beïnvloeden elkaar. Tijdens het onderzoek en de behandeling wordt gekeken naar het functioneren van alle drie de systemen en de onderlinge samenhang.

Er is een voortdurende wisselwerking tussen de bewegingen van de drie systemen. Normale lichaamsbewegingen doen ook organen in borst en buik bewegen. De drie systemen zijn onderling verbonden door bindweefsel, bloedvaten, lymfevaten en zenuwen. Belangrijk is de vloeistofstroom (bloed, lymfe en hersenvloeistof/liquor) tussen deze drie systemen.

Zelfgenezend vermogen

Elk mens heeft van nature een innerlijke kracht die ernaar streeft het lichaam zo gezond mogelijk te houden, zich te verdedigen en aan te passen, waardoor ziekte overwonnen kan worden. Eén van de belangrijkste principes van dit zelfgenezend vermogen is de kracht van het lichaam om de vloeistofstroom in de weefsels op gang te houden.

Het lichaam bestaat uit cellen. Elke weefselsoort en dus ook elke cel heeft zijn eigen functie. Om hun taak te kunnen uitvoeren hebben de cellen voeding en zuurstof nodig. Dit gebeurt via een transportsysteem: de vloeistofstroom langs de cellen. Het lichaam blijft gezond zolang de vloeistofstroom intact blijft en de weefsels soepel, elastisch en beweeglijk zijn.

Wanneer weefsels hun beweeglijkheid verliezen vermindert de aan- en afvoer van de vloeistofstroom en daardoor raakt het weefsel verzadigd met afvalstoffen. Het weefsel verzuurt en de cellen worden zwak of ziek. Ze kunnen hun taak niet meer goed uitoefenen. Dit kan pijnklachten geven en verstoort allerlei mechanismen.

Als de vloeistofstroom in de weefsels zich niet op eigen kracht herstelt, bevordert de osteopaat dit door de beweeglijkheid van de weefsels te verbeteren en daardoor neemt het zelfgenezend vermogen van het lichaam weer toe.